حکیم ارد بزرگ : یک آموزگار می تواند ، با رفتار و گفتارش کشوری را دگرگون سازد .

 دوستی بیش از اندازه ، همانند دشمنی ترسناک است . حکیم ارد بزرگ


مهربانان به یاد ما هستند ، حتی زمانی که ما خود را فراموش ساخته ایم  . حکیم ارد بزرگ


برای آنکه دوستیمان پا برجا بماند ، بهتر است همواره میانمان فاصله و بازه ای باشد . حکیم ارد بزرگ


برآزندگان شادی را ، از بوته آتشدان پر اشک ، بیرون خواهند کشید . حکیم ارد بزرگ


 ادب ، خوش رفتاری و ستایش ، تنها برای مراوده با بیگانگان نیست ، بیش از همه ، نزدیکان خویش را ستایش کنیم . حکیم ارد بزرگ


 از گور آدم بی ادب هم ، باید گریخت . حکیم ارد بزرگ


بخش مهمی از ادب آدمی ، برآیند ریشه نژادی و خانوادگی است .  حکیم ارد بزرگ


خرد ، شمشیر و جنگ را به کنار می گذارد ، و همگان را به کار و کوشش فرا می خواند . حکیم ارد بزرگ


یک آموزگار می تواند ، با رفتار و گفتارش کشوری را دگرگون سازد . 


آموزگاری ، دلدادگی است، چنین جایگاهی، هیچگاه به دست بدان مباد .  حکیم ارد بزرگ

اوحدی :

عشق اگر چه به هر گوشه داستانی هست

سری چنین نه همانا بر آستانی هست

بیا، که با گل رویت فراغتی دارم

ز هر گلی که به باغی و بوستانی هست

اگر بخوان تو از لاغری نه در خوردیم

هم از برای سگان تو استخوانی هست

بگوی تا: نزند تیر غمزه جز بر ما

چو ابروی تو کسی را اگر کمانی هست

حدیث تلخ بهل، بعد ازین به شمشیرم

بیزمای، اگرت رای امتحانی هست

کسی که وصل ترا می‌کند دو کون بها

خبر نداشت که بالای او دکانی هست

خبر مکن بکس، ای مدعی، ازو، که هنوز

رخش تمام ندیدی، گرت زیانی هست

گر آه و ناله کند اوحدی شگفت مدار

هم آتشی زده باشند کش دخانی هست

دانش آموزان ، جوانه های برخواسته از وجود آموزگاران هستند .  حکیم ارد بزرگ


میوه کشتن ، کشته شدن است .  حکیم ارد بزرگ

اوحدی :

هر کرا با تو نه پیوندی و پیمانی هست

نتوان گفت که در قالب او جانی هست

باز جستیم و نشد روشن ازین چار کتاب

آیت این نمک و لطف که در شانی هست

دیو را درد تو در کار کشد، زانکه به حسن

تو پری داری، اگر مهر سلیمانی هست

تا جهان پرده برانداخت ز روی تو، بریخت

زنگ هر نقش که بر صفهٔ ایوانی هست

هر طرف باغی و هر گوشه بهشتی باشد

خانه‌ای را که در و مثل تو رضوانی هست

مدعی گر ز رخت معجزه خواهد، بنمای

با که روشن‌تر ازین حجت و برهانی هست؟

هم تو باشی به تناسخ که: دگر باز آیی

دیدن مثل ترا هیچ گر امکانی هست

بی‌خیال تو شبی دیدهٔ ما خواب نکرد

با کسی گرچه نگفتیم که: مهمانی هست

از تنور دل ما دود برآید، بدو چشم

مگر این نوح ندانست که: توفانی هست؟

اگر، ای سایهٔ رحمت، نظری خواهی کرد

نقد را باش، که محتاجم و حرمانی هست

که پسندد که: به درد تو در آییم از پای؟

دست ما گیر، اگرت مکنت درمانی هست

تو به دندان منی، از همه خوبان، گر چه

اوحدی را نتوان گفت که: دندانی هست